Το ζήτημα της Ευρώ-υποκουλτούρας μας δίνει ρινίσματα σκέψεις
…είναι αυτό που έλεγε και ο Μανώλης
Ρασούλης σε ένα στίχο να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα οι δρόμοι τρέχουν
χιαστί .. Τι είναι τελικώς μουσική ? τι είναι τελικώς ο στίχος ?
φτιάχνουν αυτά τα δύο υλικά ένα τραγούδι ..και αν ναι είναι αυτό το τραγούδι
προϊόν ανελλιπούς δουλειάς και ψυχικής εκτόνωσης η απλά και μόνο μια εμπορική πατάτα ? το Θέμα
του τραγουδιστικού αυτού διαγωνισμού είναι ακόμα άγνωστο … πάντα σας το λέω και καταντάω μια γραφική φιγούρα.Η μουσική
είναι πρώτα από όλα αξιοπρέπεια και διακριτικότητα …αν τα καταφέρεις είσαι μουσικός αν όχι ποιος ο λόγος να ασχολείται
κανείς με το προϊόν κένωσης που μας πλασάρεις .. και από το φεστιβάλ αυτό μόνο
τέτοια προϊόντα μας πλασάρονται …. Το όχι το λέμε αλλά κάποιοι δεν θέλουν να το
ακούσουν …μάθανε βλέπετε να κλείνουν τα αυτιά τους και να προωθούν
μηδαμινότητες …. Τι να κάνουμε …αυτή είναι η εκφυλιστική κοινωνία στην οποία
ζούμε … (αν και πάντα επέπλεαν οι φελλοί
για να είμαι ρεαλιστής ) κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια σε αυτό…. Και συνειδητά
διαφοροποιούμαστε από αυτή την ξεφτίλα και ότι αυτή συνεπάγεται .. μιας και
τέτοιοι διαγωνισμοί μας θυμίζουν τους λόγους που φτάσαμε ως έθνος εδώ που
φτάσαμε … μια εικόνα ενός άκρατου φαινομενισμού και κενότητας περιεχομένου
που δεν περιέχει ίχνος βασικών αρχών που
πρέπει να διέπουν το τραγούδι όπως το μεράκι .η αγάπη για τη μουσική και κατ’
επέκταση για τον συνάνθρωπο (μιας και γι αυτόν προορίζεται το κάθε τραγούδι )
….
Κάνω παιγνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια στα μπατζάκια
γητεύω κότες
άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν........
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια στα μπατζάκια
γητεύω κότες
άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν........