Το ζήτημα της Ευρώ-υποκουλτούρας του τραγουδιού

Το ζήτημα της Ευρώ-υποκουλτούρας μας δίνει ρινίσματα σκέψεις …είναι αυτό που  έλεγε και ο Μανώλης Ρασούλης σε ένα στίχο να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα οι δρόμοι τρέχουν χιαστί .. Τι είναι τελικώς μουσική ? τι είναι τελικώς ο στίχος ? φτιάχνουν αυτά τα δύο υλικά ένα τραγούδι ..και αν ναι είναι αυτό το τραγούδι προϊόν ανελλιπούς δουλειάς και ψυχικής εκτόνωσης  η απλά και μόνο μια εμπορική πατάτα ? το Θέμα του τραγουδιστικού αυτού διαγωνισμού είναι ακόμα άγνωστο … πάντα σας το λέω  και καταντάω μια γραφική φιγούρα.Η μουσική είναι πρώτα από όλα αξιοπρέπεια και διακριτικότητα …αν τα καταφέρεις είσαι  μουσικός αν όχι ποιος ο λόγος να ασχολείται κανείς με το προϊόν κένωσης που μας πλασάρεις .. και από το φεστιβάλ αυτό μόνο τέτοια προϊόντα μας πλασάρονται …. Το όχι το λέμε αλλά κάποιοι δεν θέλουν να το ακούσουν …μάθανε βλέπετε να κλείνουν τα αυτιά τους και να προωθούν μηδαμινότητες …. Τι να κάνουμε …αυτή είναι η εκφυλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε …  (αν και πάντα επέπλεαν οι φελλοί για να είμαι ρεαλιστής ) κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια σε αυτό…. Και συνειδητά διαφοροποιούμαστε από αυτή την ξεφτίλα και ότι αυτή συνεπάγεται .. μιας και τέτοιοι διαγωνισμοί μας θυμίζουν τους λόγους που φτάσαμε ως έθνος εδώ που φτάσαμε … μια εικόνα ενός άκρατου φαινομενισμού και κενότητας περιεχομένου που  δεν περιέχει ίχνος βασικών αρχών που πρέπει να διέπουν το τραγούδι όπως το μεράκι .η αγάπη για τη μουσική και κατ’ επέκταση για τον συνάνθρωπο (μιας και γι αυτόν προορίζεται το κάθε τραγούδι ) ….

Κάνω παιγνίδι με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια στα μπατζάκια
γητεύω κότες
άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν........

Η ντροπή της Ευρώπης

Γκούντερ Γκρας

Η ντροπή της Ευρώπης

(Το ποίημα του γερμανού συγγραφέα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» την Παρασκευή)
 
Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.

Günter Grass

(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)

Το φλασάκι - (Μπουλάς -Τερμίτες)

μετά από ώρα τελείωσε και αυτή η απομαγνητοφώνηση ...σας την παραθέτω ... (η εκτέλεση είναι πολύ ανώτερη από το κανονικό αν και live) 

 Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν

Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει

Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά

Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μια άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν

Βάλε στο μαγνητόφωνο...

Παιδικά παιχνίδια ...

‘Όταν είσαι παιδί η ζωή γίνεται γλύκισμα –γενέθλια - τούρτα

Ένα τρυφερό βραδινό κυνηγητό με κλέφτες κι αστυνόμους χωρίς καμία πίκρα για τον κερδισμένο ,χωρίς κανένα φθόνο για το νικητή

Αμπεμπαμπλομ του κιθεμπλομ κρυφτό κυνηγητό ,φτου και ξαναφτού δεν παίζω μωρέ κάηκα μια στιγμή να αγοράσω το μαλλί της γριάς –το μαλλί της γριάς ένα κουβάρι κάντιο ζάχαρη  που φυλάκιζε τα όνειρά μας …Τότε παίζαμε με το χώμα –μαθαίναμε το χώμα –είμαστε το χώμα …τότε ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα σήμαινε πάρα πολλά πράγματα και το ασημόχαρτό του ακόμα περισσότερα ..όμως έλεγα μέσα μου δεν μπορεί κάτι θα υπάρχει πάρα πέρα ,κάτι που το έψαχνα 12 χρόνια μαζί με τα παιδία της γειτονιάς μου μέσα σε αλάνες σε στενούς δρόμους σε αυλές  που αργότερα άνοιξαν στα δύο και κατάπιαν όλον αυτό τον κόσμο.......

Πέρασ' ο καιρός.
Παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια
μίλα μου.

Μ' όλες τις φωνές
ποτέ δεν έμαθα
τι σ' έκανε να κλαις
βγαίνει η βαρκούλα.

Βγαίνει η βαρκούλα
βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά.

Ήλιος και βροχή
χιλιάδες όνειρα
παντρεύονται οι φτωχοί
κι εγώ σε χάνω
μίλα μου
κι άκου τι θα πω
ψηλά τα χέρια
γιατί τόσο σ' αγαπώ
και μένω αταξίδευτος

και τότε ρίξαμε τον κλήρο
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα φαγωθεί
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα τα φυλάει.

Νταμ, νταμ
φιλίμι κοντάμ
νταμ
νταμ
καραγάς
ξεπετώ
δίπλα
στον ποταμό
εγώ θα βγω

περνά
περνά
η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα.
Δεν περνάς
κυρά Μαρία.
Δεν περνάς.
Δεν με πονάς.

Τι με κοιτάζεις
μ' αυτά τα μάτια
αυτό που ζήσαμε
σκοτάδι και μας πνίγει
εσύ μια κούκλα
στα σκαλοπάτια
κι εγώ τρενάκι
που δεν πρόκειται να φύγει.

Πέρασ' ο καιρός
παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια μίλα μου
μού 'λειψες πολύ
και στρατιωτάκι
μολυβένιο, με στολή
σε περιμένω.
Τίποτα.

Νταμ - φιλίμικο νταμ - νταμ
καραγάτς - ξεπετώ δίπλα στον ποταμό
εγώ ταγκό.                                                             ΓΙΑ ΤΗΝ   ΕΛΠΙΔΑ .....

Γιάννης Σπανός ...καλοκαίρι 2006 συναυλία

Καλοκαίρι 2006 μια πολύ ωραία βραδιά με τον Γιάννη Σπανό ... το Βίντεο βρισκόταν καιρό στην κάμερα και είπα επιτέλους να το ανεβάσω ....ελπίζω να σας αρέσει ...

Ένα σχόλιο περί χρυσής αυγής

Σε μια αναλγητική κοινωνική πραγματικότητα σαν αυτή που βιώνουμε ακόμα και τα σκουπίδια (πολιτικά) μπορούν να λυμαίνονται δεξιοτεχνικά την δημοκρατία …. Όταν ο λαός ασφυκτιά φτάνει στο σημείο να νομιμοποιήσει τέτοια υποκείμενα .. δυστυχώς τους ψήφησαν και αρκετοί νεαροί και νεαρές αλλά όπως είχε πει και ο Χριστιανόπουλος τα μειράκια μηρυκάζουν … και κάποια στιγμή θα δουν το λάθος τους ….......

9 Μαΐου 2012 τρία χρόνια χωρίς τον Ευγένιο Σπαθάρη

9 Μαΐου 2012 τρία χρόνια χωρίς τον Ευγένιο Σπαθάρη 

Και τί δεν κάναμε για να βγάλουμε από πάνω μας τον Καραγκιόζη (ως λαϊκή φιγούρα )  ...φτάσαμε πλέον να ζούμε την απόλυτη Ευρωπαϊκή κατρακύλα που οφείλεται στην μεγαλομανία μας .... δυστυχώς η εποχή όπου ο Καραγκιόζης ήταν σύμβολο έφυγε ανεπιστρεπτί και δεν νομίζω πως υπάρχει περίπτωση να ξανά βρούμε την αθωότητα της εποχής ....  Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Ευγένιο Σπαθάρη έναν από τους τελευταίους γνήσιους ανθρώπους του τόπου .... 

Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

Εκλογές

Εκλογές      

 

Στίχοι: Ορφέας Περίδης Μουσική: Ορφέας Περίδης Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης Θάλασσα στη Λάρισα σιδηρόδρομο στην Κρήτη όχι τρύπες στις δεκάρες έρχονται εκλογές Πέσε μόνος σου αρχηγέ απ' το προεκλογικό μπαλκόνι κι ό,τι μας ενώνει είναι αυτό που δε θα γίνει ποτέ Αν δε βγείτε πρώτο κόμμα το ίδιο βράδυ Κυριακής θα καείτε ζωντανοί σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς το ίδιο βράδυ Κυριακής να μας τρώνε τα λιοντάρια στον ιππόδρομο με βάρδια Έργα στις οδούς θέσεις και μισθοί, αυξήσεις εντυπώσεις, υποσχέσεις έρχονται εκλογές Κάθε τέσσερα χρονάκια μία Κυριακή πολίτες κι ό,τι δεν τους είπες γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ κι όχι να λες: Αν δε βγείτε πρώτο κόμμα το ίδιο βράδυ Κυριακής θα καείτε ζωντανοί σαν λαμπάδες στις κολώνες της ΔΕΗ κι αν δε βγούμε πρώτοι εμείς το ίδιο βράδυ Κυριακής να μας τρώνε τα λιοντάρια στον ιππόδρομο με βάρδια Κάθε τέσσερα χρονάκια μία Κυριακή πολίτες κι ό,τι δεν τους είπες γράψ'το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ

Για να χαλαρώσουμε ....

Δεν έχω να πω τίποτα απολύτως το μόνο που πραγματικά με εκφράζει στο έπακρον είναι η μουσική…. Γιατί η μουσική είναι δύναμη ..  και δεν με απογοητεύει ποτέ …. Κάνω λοιπόν ένα μικρό περασματάκι σε μουσικές και εποχές λίγο πιο αθώες ,από τις τωρινές μέσα από την εντεχνοροκίζουζα άποψη των Buffalo Springfield ,  Beatles ,Grateful dead, Simon & Garfunkel ,Bob Dylan,των country μουσικών των Perry Como ,Marty Robbins, της άφρο κουλτούρας των The Impressions, The Temptations και του τσαμπoυκά των The tulips , Joan Osborne και τη γαλήνη των Buddy Holly και Roy Orbison ..  Ελπίζω να χαλαρώσετε και να το απολάυσεται όσο και εγώ ….  Ξεκινώ ….(όσοι καθίσετε σπίτι και δεν έχετε τι να κάνετε πραγματικά ακούστε τα θα σας χαλαρώσουν )......

Καλή ακρόαση .........